Ταυρομαχίες: Ψυχαγωγία ή Βασανιστήριο;

Η κακοποίηση των ζώων είναι ένα φαινόμενο το οποίο, αν και ηχεί παράλογο, συναντάται ακόμα και σήμερα.Οι περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, που αναφέρονται καθημερινά, είναι πάρα πολλές, και ιδιαίτερα εάν ληφθούν υπόψιν και οι περιπτώσεις που καλύπτονται, τότε το πρόβλημα λαμβάνει πολύ μεγαλύτερη έκταση. Αυτό το φαινόμενο είναι συχνό τόσο στις αγροτικές όσο και στις αστικές περιοχές και πολύ συχνά βασίζεται στον βασανισμό τουζώου για οικονομικό όφελος, όπως για παράδειγμα, συμβαίνει στις περιπτώσεις των κυνομαχιών και των ταυρομαχιών. Στις δύο αυτές περιπτώσεις, τα ζώα «εκπαιδεύονται» με βασανιστικές μεθόδους ώστε να μάχονται με σκοπό την επιβίωσή τους, γεγονός που φαίνεται να αποτελεί «ψυχαγωγία» για ορισμένους ανθρώπους.Αν, ωστόσο, δεν αποδειχθούν άξια για αυτό που τα χρειάζονται, είτε τα θανατώνουν, είτε τα βασανίζουν είτε – στην περίπτωση των ταυρομαχιών- τα στέλνουν στα σφαγεία.

Οι ταυρομαχίες – ένα παραδοσιακό εθνικό αγώνισμα!- ίσως είναι το πιο γνωστό παράδειγμα κακοποίησης ζώου με στόχο την οικονομική εκμετάλλευση. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα βάρβαρο και βάναυσο αγώνισμα, το οποίο παρουσιάζει τον αργό και βασανιστικό θάνατο του ταύρου, ως ένδειξη της «υπεροχής» του ανθρώπου απέναντι στα ζώα.

Μια ταυρομαχία διεξάγεται σε τρεις φάσεις: Στην πρώτη φάση ο ταύρος μπαίνει στην αρένα επιτίθεται στους εφιππους ταυρομάχους, τους πικαδόρες, οι οποίοι με τη λόγχη τους (πίκα) καρφώνουν τον αυχένα του ταύρου. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι προκειμένου να δοκιμαστεί η γενναιότητα του ταύρου και να χαμηλώσει το κεφάλι του ο ταύρος, ώστε να ετοιμαστεί για τις επόμενες φάσεις. Στη δεύτερη φάση οι βοηθοί του ταυρομάχου ή και ο ίδιος, καρφώνουν τον ταύρο στη ράχη του χρησιμοποιώντας ξύλινες βέργες με μεταλλική άκρη, στολισμένες με χάρτινες χρωματιστές διακοσμήσει (μπαντερίγιες). Στόχος είναι, ξανά, να αναδειχθεί το κουράγιο του ταύρου,αλλά κυρίως να διορθωθούν τυχόντα προβλήματα που παρουσιάζει καθώς ορμάει. Στην τρίτη και τελευταία φάση, ο ταυρομάχος κρατώντας ένα κόκκινο κομμάτι φανελένιου υφάσματος σε σχήμα καρδιάς (μουλέτα), επιχειρεί μια σειρά από περάσματα, όσο το δυνατόν πιο κοντά στα κέρατα του ταύρου, επιδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την «τέχνη» του και ετοιμάζοντας τον ταύρο για το φονικό χτύπημα. Οι δύο συνηθέστεροι τρόποι θανάτωσης του ταύρου είναι το βολαπιέ, κατά το οποίο ο ταυρομάχος ορμά με προτεταμένο το σπαθί προς τον ταύρο και το ρεθιβιένδο, όπου ο ταυρομάχος ακίνητος, προκαλώντας την τελευταία έφοδο του ταύρου, τον καρφώνει με το σπαθί.

Θλιβερές είναι οι έρευνες που υποδεικνύουν πως κατά τη διάρκεια των ταυρομαχιών στην Ιβηρική χερσόνησο και τη Λατινική Αμερική, θανατώνονται ετησίως 250.000 ταύροι. Από την άλλη, πολλές φορές έχει σημειωθεί και θάνατος ταυρομάχων, γεγονός που συχνά αποφέρει διττά συναισθήματα ανάμεσα στους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ζώων.

   Η χρήση των ζώων ως πειραματόζωα ή όπλα για μάχες ή ακόμα και η προσβολή της σωματικής τους ακεραιότητας είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να αγνοούμε. Όσο περισσότερο κάνουμε τα «στραβά μάτια», τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση.Πώς θα μπορούσαμε, όμως, να βοηθήσουμε; Το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει από το ίδιο το άτομο, το οποίο οφείλει να ευαισθητοποιηθεί, να αρχίσει ενημερώνεται αλλά και να ενημερώνει σχετικά με φαινόμενα κακοποίησης ζώων, αλλά και σχετικά με κοινωνικά κινήματα και οργανώσεις, όπως η PETA, που θέτουν ως στόχο τους την παύση της χρήσης των ζώων στις βιομηχανίες ψυχαγωγίας.

Μαθήτριες : Κατερίνα Α.,  Μαρία Α. (Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ)

Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Σάρα-Αλίτσε Μίχου