Κυνήγι μαγισσών

Η μαγεία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της μυθολογίας των περισσότερων πολιτισμών. Στην Αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, στις Γερμανικές και Σκανδιναβικές χώρες, παντού μπορούμε να εντοπίσουμε ιστορίες και παραμύθια που αναφέρονται σε μάγισσες και μαγικές πρακτικές. Τι είναι, όμως, το κυνήγι μαγισσών; Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει εκτενέστατες έρευνες για «υποτιθέμενες» παρατυπίες, που πλέον δεν σχετίζονται, φυσικά, με τη μαγεία. Όμως, η φράση αυτή προέκυψε από μία ιδιαίτερα σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ιστορίας.

Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν. Η εποχή του κυνηγιού μαγισσών μπορεί να τοποθετηθεί περίπου στην περίοδο 1480-1700. Το φαινόμενο έγινε εντονότερο κατά την περίοδο της Ύστερης Αναγέννησης, δηλαδή κυρίως μεταξύ 1550- 1650. Την εποχή εκείνη, παρατηρείται μία σταθερή εξέλιξη των επιστημών, αλλά και μία τάση προς τον ορθολογισμό, την χρήση, δηλαδή, του ορθού λόγου. Έτσι, προκαλείται ένας διχασμός ανάμεσα στην λογική και τη δεισιδαιμονία. Παράλληλα, την ίδια εποχή η Καθολική Εκκλησία με την Ιερά Εξέταση προσπαθούσε να απωλέσει οποιοδήποτε στοιχείο έκρινε ως «αιρετικό», και ένα από αυτά ήταν η «μαγεία».

Τα θύματα του κυνηγιού, οι μάγισσες, θεωρούνταν ότι έχουν σχέσεις με τον Διάβολο και, συνεπώς, η φύση τους ήταν μη ανθρώπινη. Ανάμεσα στις πολλές κατηγορίες που επιρρίπτονταν στις μάγισσες ήταν οι απόκρυφες σατανικές τελετές μαγείας, ο κανιβαλισμός, οι θυσίες και πολλά άλλα. Οι γυναίκες που η Εκκλησία όριζε ως μάγισσες έγιναν θύματα πολλών ειδών βασανιστηρίων και, τελικά, εκτελούντο στην πυρά, για να βγει ο δαίμονας από μέσα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κατηγορία της μαγείας αποδίδονταν κυρίως σε γυναίκες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή άντρες που θεωρήθηκαν μάγοι, απλώς εκείνοι συνήθως δεν θανατώνονταν.  Σύμφωνα με μία στατιστική, στην Αγγλία, το 90% όσων θανατώθηκαν ήταν γυναίκες, ενώ οι περισσότεροι άνδρες που θανατώθηκαν ήταν σύζυγοι γυναικών που κατηγορήθηκαν για μαγεία. Αξίζει να σημειωθεί η φράση ενός δικαστή μαγισσών σχετικά με το γυναικείο φύλο το 1595: «Ο διάβολος τις χρησιμοποιεί, διότι γνωρίζει ότι είναι επιρρεπείς στις σαρκικές απολαύσεις, και επιδιώκει να τις δεσμεύσει στην υπηρεσία του με μια τόσο αμοιβαία υποσχόμενη πρόκληση.».

Ποιες ήταν, όμως, αυτές οι δαιμονικές μάγισσες; Συνήθως επρόκειτο για ηλικιωμένες γυναίκες οι οποίες είχαν ως επάγγελμα την θεραπεία ανθρώπων με τη χρήση διαφόρων βοτάνων. Πολλές φορές, μάλιστα, ήταν χήρες, που δεν είχαν κανέναν να τις προστατέψει και να τις υποστηρίξει. Το αποτρόπαιο κυνήγι τελείωσε περίπου το 1700, με χιλιάδες εκτελέσεις αθώων γυναικών (κάποιοι υπολογίζουν ότι ο αριθμός έφτασε τις 200.000!).

Μαθήτριες : Κατερίνα Α. ,Μαρία Α. (Β’ Λυκείου)

Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Σάρα-Αλίτσε Μίχου