Κώδικας Μορς

                                                                                     Λίγα Λόγια Για Τον Κώδικα Μορς

Πολλές είναι οι φορές που έχει υιοθετηθεί από αρκετούς ανθρώπους η λανθασμένη εντύπωση, ότι ο κώδικας Μορς (MorseCode) προήλθε από τους Ινδιάνους, δηλαδή από τα γνωστά σε όλους «σήματα καπνού». Ωστόσο, ο κώδικας αυτός δημιουργήθηκε από τον Αμερικανό ζωγράφο και φυσικό Σάμιουελ Μορς (SammuelFinleyBreeseMorse), ο οποίος ασχολήθηκε με την επικοινωνία και ήθελε να δημιουργήσει ένα «εργαλείο», το οποίο θα διευκόλυνε την πραγματοποίησή της σε μεγάλες αποστάσεις. Κάπως, έτσι, λοιπόν, εφηύρε τον ηλεκτρονικό τηλέγραφο, ο οποίος μετέφερε μηνύματα μέσω συχνοτήτων. Όμως για να επιτευχθεί αυτό, ο Μορς μαζί με τον βοηθό του, Άλφρεντ Βέιλ, δημιούργησαν ένα καινούριο αλφάβητο, αποτελούμενο από τελείες (στιγμές) και γραμμές (παύλες) – ο γνωστός σήμερα «Κώδικας Μορς».

Σε αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας, κάθε τελεία και κάθε παύλα, μεμονωμένες ή και σε συνδυασμό μεταξύ τους, αποτελούσαν τα γράμματα του αγγλικού αλφαβήτου. Με τον συνδυασμό των γραμμάτων που προέκυπταν ήταν εφικτή η δημιουργία λέξεων και προτάσεων. Επιπρόσθετα, οι αριθμοί από το 0 έως το 9, έχουν τους δικούς τους ξεχωριστούς συμβολισμούς, όπως, μάλιστα, και μερικά σημεία στίξης (ίσον [ = ], κόμμα [ , ], ερωτηματικά [ ; ]). Χάρη σε αυτή του την εφεύρεση, τη δεκαετία του 1830, κωδικοποιημένα μηνύματα «ταξίδευαν», μέσω ραδιοκυμάτων, γρήγορα και αποτελεσματικά.

Το 1867, τα πλοία άρχισαν να χρησιμοποιούν τα φώτα τους, αναβοσβήνοντάς τα, ως τρόπο μετάδοσης μηνυμάτων μεταξύ τους, εφαρμόζοντας τον κώδικα Μορς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Τζερεμία Ντέντον, που παρά το γεγονός ότι οι απαγωγείς του τον ανάγκασαν να πει πως του φερόταν με επιείκεια, αυτός ανοιγόκλεισε τα μάτια του χρησιμοποιώντας τον κώδικα Μορς για να συλλαβίσει τη λέξη «βασανιστήρια».

Παρά την γοητεία του, όμως, ο κώδικας Μορς προϋποθέτει ειδική εκπαίδευση προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σωστά και αποτελεσματικά. Γι’ αυτό το λόγο, η ανάπτυξη διαφορετικών μεθόδων και τεχνολογιών επικοινωνίας, οδήγησε στην κατάργησή του, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Σήμερα, συναντάμε τη χρήση του μόνο σε εξειδικευμένες εφαρμογές, όπως οι ραδιοφάροι, και συστηματικά από ραδιοερασιτέχνες. Όντας ο μοναδικός κώδικας που μπορεί να σταλεί και να ληφθεί ακουστικά από ανθρώπους, είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για την αποστολή σύντομων μηνυμάτων σε φωνητικά κανάλια.

Κάπως έτσι, γεννιέται το εξής ερώτημα: Πως θα ήταν άραγε αν επικοινωνούσαμε μέχρι και σήμερα με τον κώδικα αυτό, αφού έχει εξελιχθεί τόσο η τεχνολογία; Δυστυχώς, αυτό το ερώτημα είναι, και θα παραμείνει, αναπάντητο.

Μαθήτριες : Κατερίνα Α., Μαρία Α. (Β’ Λυκείου)

Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Σάρα-Αλίτσε Μίχου